roman lettering


De letters zoals die gehakt zijn in de hoogtijdagen van het Romeinse keizerrijk (100 BC - 200 AD zijn voor mij een grote bron van inspiratie. De afgelopen jaren heb ik me verdiept in het ontstaan en de ontwikkeling van deze letters.

Ik heb daarvoor enkele inspirerende boeken gebruikt waarvan 'The Origin Of The Serif' van Edward Catich een belangrijke was. Ook de boeken van Tom Perkins, Richard Grasby en L.C. Evetts hebben me daarbij geholpen. De studies van Grasby zijn zeer diepgravend en geven inzicht in de vormgeving van de Klassieke Romeinse Kapitaal (=Capitalis Quadrata, =Scriptura Monumentalis, =Capitalis Monumentalis).











In de theorie van Grasby wordt duidelijk dat onder deze vakkundig gekalligrafeerde letters vaak een strenge geometrische ordening ligt.

De ordinator (degene die het vlak indeelt) zorgt d.m.v. nauwelijks zichtbare ingekraste lijnen voor een juiste verhouding tussen stambreedte en letterhoogte. De kalligraaf en de letterhakker zorgen voor de vloeiende lijnen.

Zie hieronder een voorbeeld van een gekalligrafeerde P over een geometrisch patroon (lineaal en passer).

De andere kant van die je aantreft bij de inscripties van de Romeinen is de vrijheid, de speelsheid van het omgaan met een strenge structuur.

Hieronder een voorbeeld gefotografeerd in Keulen (Römisch-Germanisches Museum).

Daaronder een paar (creatieve) voorbeelden van ligaturen, het aan elkaar verbinden van letters.

Zowel pragmatisch als ook esthetisch heel verantwoord.


(placeholder)
(placeholder)