Ontcommer is een legendarische maagd en heilige. Zij zou de belofte van kuisheid hebben gedaan, maar haar heidense vader wilde haar tot een huwelijk dwingen. Om dit te voorkomen bad zij tot God dat Hij haar onaantrekkelijk zou maken. Haar gebed werd verhoord; op miraculeuze wijze kreeg zij een baard, waarna haar vader haar liet kruisigen. Haar verering verspreidde zich vooral in de 15e eeuw over Nederland, België en heel Europa.
Na het bekijken van de fresco van st. Ontcommer in de Stevenskerk in Nijmegen raakte ik meer en meer gefascineerd door het woord ontkommer, wat zoiets betekent als ‘van kommer bevrijden’.
Het woord heb ik vastgelegd op de bovenkant van een driehoekig stuk hardsteen, een toevallig aanwezige vorm die ik vond in afvalbak bij Slotboom steenhouwers in Winterswijk.
Aan beide kanten wordt het ontkommeren belaagd door dreigende vormen (vlammen/ bladeren) die wat mij betreft staan voor de altijd aanwezige invloeden van binnen- en buitenaf die je willen overhalen om je toch te gaan bekommeren.
Tijdens het werk heb ik me in alle bewustzijn proberen te ontkommeren, dat wil zeggen niet bezig te zijn met iets anders dan het werk alleen.
letterkunst 2
Dit beeld heb ik gemaakt naar aanleiding van een gedicht dat mij bijzonder geraakt heeft. Het is het eerste beeld waarin ik steen en hout gecombineerd heb.
Vermist: een aanwezigheid
de aanspraak van een huid
stembuiging die mij kust
Uit de bundel Lijeigen, Liefdespoëzie 1942-2002 van Guillaume van der Graft (Willem Barnard)
Het uitgangspunt voor dit werk is een gedicht gemaakt door Jos Sustrunck.
In het gedicht staand, kun je ronddraaiend de woorden tot je door laten dringen.
Onmacht
Wankelend begeef ik mij op weg
De onmacht dragend in elke cel
Niet wetend waar naar toe
Niet wetend wie ik ben
Mijn handen wenen bij het zien van jou
Mijn lichaam baart de liefde opdat wij samen zijn
Geen enkel vers kan ons vertellen waar de onmacht huist
Omdat elk woord tot waarheid is verheven
Enkel in het mededogen zal de dag geboren worden
